OP DE VRACHTWAGEN NAAR OEKRAINE
—–
Chauffeurs nodig?
“Ik ben vrachtwagenchauffeur, net als mijn maat Alex.”, vertelt Alexander Idema. “Toen we net begonnen, we waren toen 20 jaar, hebben we al eens tegen elkaar gezegd: Als we ooit gevraagd worden hulpgoederen te gaan rijden? Dan gaan we dat doen. Toen mijn jongste naar de peuterspeelzaal ging, kwam ik in contact met Marjan die actief was voor Project Oekraïne. Tegen haar heb ik wel eens gezegd ‘‘als jullie ooit chauffeurs nodig hebben…..’ Ondertussen hebben wij acht keer zo’n transport gedaan; elk jaar één, soms twee keer, met uitzonderding van de covidperiode.”
Stichting Project Oekraïne in Kantens steunt kindertehuizen en kerkgemeenschappen in Oekraïne en Roemenië en trekt bij deze transporten samen op de stichting Small Miracles in Meppel. Die heeft ook contacten in Oekraïne en steunt daar meerdere kindertehuizen, waar per huis ongeveer 100 kinderen worden opgevangen. Project Oekraïne zamelt het hele jaar spullen in zoals kleding, fietsen, meubels. De truck die Alexander en Alex besturen wordt gesponsord, evenals de brandstof en het tolgeld dat nodig is zijn tijdens het transport.
Armoede
“Wij nemen een week vrij. Op zondagochtend om 6.00 uur gaan wij rijden en wisselen elkaar af achter het stuur. Zo rijden we in één ruk door naar ons eerste adres in Roemenië. Het is schrijnend om te zien dat slechts op 1600 km van ons vandaan de armoede zo groot is. Oudere mensen moeten rondkomen van een klein pensioentje, ik geloof €300 per maand. En als je bedenkt dat bijvoorbeeld shampoo net zo duur is als hier, dan snap je dat zij dankbaar zijn voor alles wat wij uitladen. Ik zag een man van een jaar of 65 die enorm blij was met een paar gebruikte werkschoenen in zijn maat. Dat komt wel binnen, hoor!”
Alexander vertelt dat in het eerste dorp in Roemenië waar ze aankomen, de dominee met de gedoneerde spullen een rommelmarkt organiseert, waar mensen voor heel weinig iets kunnen kopen. Dat geld gaat weer naar de opbouw van de gemeenschap. In een ander dorp gaat de opbrengst naar de gaarkeuken. Daardoor krijgen kinderen op school dagelijks een maaltijd en kunnen ouderen die geen tuin hebben toch eten. Het is Alexander opgevallen dat bijna iedereen een tuintje heeft en leeft van de opbrengst van de tuin en de rondscharrelende kippen. Heb je dat niet, dan kun je bij die gaarkeuken aankloppen.
Gastvrij
“Als we spullen hebben gelost in Roemenië, rijden we door naar Hongarije. Tussendoor slapen we in onze truck. Maandagavond zijn we bij Boedapest en dinsdag zijn we rond het middaguur in Hongarije, waar we op een adres ook weer spullen lossen. Dinsdag avond slapen we in een hotelletje; je wilt ook wel eens lekker douchen. Woensdag gaan we naar nog twee adressen in Hongarije.
Het laatste adres in Hongarije is ook weer een kerk met een gasthuis ernaast. Hier worden we enorm onthaalt door de dominee en zijn vrouw met natuurlijk veel te veel eten, zoals gebruikelijk is in die landen. Die dominee en zijn vrouw hebben in Nederland gewoond. Hij heeft in Kampen theologie gestudeerd en zij spreken allebei nog Nederlands. Van hen horen wij meer over de omstandigheden ter plekke.”
Oorlog in Oekraïne
In maart 2022 was de oorlog net een paar weken oud. Veel mensen wilden wat doen en project Oekraïne kreeg een hoop vragen. In overleg met stichting Small Miracles zijn er toen vooral kleding en eerste levensbehoeften ingezameld. Denk aan eten, drinken, toiletpapier. In een paar weken tijd was er genoeg om een complete vrachtwagencombinatie te vullen. De vrachtwagencombinatie is beschikbaar gesteld door een transportbedrijf uit Ten Post, vertelt Alexander.
“Vorig jaar hebben we twee keer gereden; in maart en in september. Er waren zoveel spullen ingebracht en de nood was hoog. Wij hebben onze vaste adressen aangedaan. We hebben ook goederen afgegeven bij een opslag vlakbij de grens van Hongarije met Oekraïne. De meeste vluchtelingen stonden aan de grens met Polen, maar ook hier kwamen veel mensen aan met de trein, om vervolgens verder Europa in te reizen. Wij zijn nog met een personenauto naar de grensovergang gereden en zagen daar wel een grote tent voor de opvang van vluchtelingen. Ons is verzekerd dat ze onze giften goed konden gebruiken, onder andere voor lunchpakketten voor doorreizende vluchtelingen.”
Steeds dezelfde mensen
Alexander concludeert dat het enorm dankbaar werk is. “Wij nemen een week vrij, maar dat is zeker geen stilzitten. We rijden veel uren en moeten continu lossen. Maar toch krijg je er energie van. Onderling hebben we het ook leuk. Ik kan dit ook alleen maar met Alex doen, niet met iemand anders. We kunnen goed ouwehoeren, maar we kunnen ook goed samen stil zijn. Dat is ook belangrijk. Het is steeds mooi om te zien dat men zo blij is met onze komst. ‘Jullie komen helemaal hier heen’, horen we vaak. Ondertussen is het te triest voor woorden dat het nodig is. Al jarenlang. Je ziet ook steeds dezelfde mensen die komen lossen. Vaak zijn het oudere mensen, vaak tussen de 70 en 80 jaar oud. Je ziet ze krakkemikkig worden, maar ze zijn er wel.”
Wil je weten wat de twee hulporganisaties, waar Alexander voor rijdt, precies doen? En wanneer zij weer inzamelingsacties houden? Kijk dan op deze websites:
Project Oekraïne in Kantens: www.projectoekraine.nl
Stichting Small Miracles in Meppel: www.small-miracles.nl